De overstap van student naar het werkende leven is letterlijk een wereld van verschil. Toen ik negen jaar geleden op mijn 22e de eerste stappen in het kantoorleven zette, stond mijn wereld op zijn kop. Mijn academische kennis was helemaal up to date, in tegenstelling tot mijn praktische kennis. From me to you: dit is wat ik had willen weten voordat ik aan mijn eerste baan begon…
Het voelde alsof ik iedereen en alles oplichtte en het een kwestie van tijd was voordat men erachter kwam dat ik maar wat deed.
Mijn eerste baan
Op mijn 22e begon ik aan mijn eerste 'grotemensenbaan'. Deze kantoorbaan voldeed aan alle 'kantoorbaan kenmerken' zoals je je negen jaar geleden voorstelde:
- Een (inspiratieloos) blok beton en overal vloerbedekking
- Een vaste werkplek, elke dag naast dezelfde collega's
- Een kloksysteem die tot op de minuut bijhoudt hoe lang je elke dag op kantoor zit
Mijn collega's waren allemaal minstens tien jaar ouder dan ik. Ik vond het doodeng en had het gevoel dat ik alles from scratch moest weten, terwijl ik geen idee had wat ik deed. Als ik toen toch iemand had gehad die alle bullshit aside had geschoven en me wat insight information had gegeven. Dan had dat mij heel wat jaren (werk)stress gescheeld!
Je bent niet dom, je bent gewoon nieuw
Het is normaal dat je nog niks weet van het bedrijf, je functie en fulltime werken an sich. Je studie heeft je een basiskennis gegeven, maar de specifieke kennis die je voor de baan waar je nu aan begint moet hebben, die heb je nu eenmaal nog niet. Dat komt vanzelf. En je nieuwe collega’s en baas die doen alsof je wél alles al moet weten, zijn je gewoon aan het testen. Zij moeten zich ook aanpassen aan een nieuw gezicht op de werkvloer, wat voor hen al (eeuwig) hun territorium is.
Mensen zijn gewoontedieren
Nieuwe gezichten op de werkvloer staan vaak gelijk aan nieuwe ideeën en inzichten. Mensen zijn nu eenmaal gewoontedieren en houden meestal niet van verandering. Daarom zullen sommige collega's jouw als bedreiging zien en je daarom op de proef stellen.
Het beste wat je kan doen is open en eerlijk zijn wanneer je dingen niet weet: 'Jongens ik heb geen idee wat ik hier sta te doen, kan iemand mij helpen?' Op dat moment laat je zien dat je om hulp durft te vragen. Je status 'dreigingsniveau 5' zal dalen en bovendien vergaar je op een snelle, directe manier kennis over het bedrijf en jouw functie. Door de hulp van collega's zal je je werkplek sneller eigen maken. Ga dus niet uren zelf iets lopen uitzoeken wanneer je het binnen twee minuten van iemand anders had kunnen horen.
Stelt niemand zich behulpzaam op wanneer je een hulpvraag stelt? Negeer het gezucht en gesteun wanneer je dit als respons krijgt. Ik heb geleerd dat mensen zich vaak enorm belangrijk voelen, waardoor ze denken geen vijf minuten te kunnen missen om iemand anders te helpen.
To be clear: dat kunnen ze prima, het is geen zaak van leven of dood om vijf minuten van iemands tijd in beslag te nemen.
Niemand is onmisbaar
Sommige werkende mensen denken geregeld dat zij:
- Heeeeeul belangrijk zijn;
- Het drukker hebben dan wie dan ook;
- Onmogelijke dingen voor elkaar moeten krijgen;
- Een enorme verantwoordelijkheid dragen en druk op zich hebben
In een enkel geval is een deel hiervan waar (lees: de openhartchirurg die met zijn scalpel in een nog levend persoon zit), maar in de meeste gevallen valt dit reuze mee.
Relativeren kan weleens lastig zijn voor mensen op een werkdag. Vooral normale sociale omgang met collega's kan hier onder lijden. Als jij een shitload aan commentaar over je heen krijgt, probeer dit dan niet persoonlijk op te vatten en het naast je neer te leggen. Wanneer jij wél kunt relativeren, kan je de bullshit gemakkelijker van je af laten glijden.
De werkvloer = weer terug in de schoolbanken
De werkvloer is eigenlijk niets meer dan een grotemensenschool.
Er wordt gepest, geflirt, er is sprake van concurrentie en er worden vrienden én vijanden gemaakt. Je dacht misschien dat nu je tussen volwassenen zit iedereen zich ook volwassen gedraagt…Newsflash…Een volwassene is gewoon iemand boven de 18. Het spel is hetzelfde, de wereld (school versus kantoor) is veranderd.
De quarterlife-, midlife-, relatie- en persoonlijke ontwikkelingscrisissen volgen elkaar in razend tempo op en zorgen voor bijzondere persoonlijkheden. Ook volwassenen zijn onzeker over of ze wel goed genoeg, slim genoeg, mooi genoeg en innoverend genoeg zijn ten opzichte van anderen. Deze onzekerheden worden vaak gericht op een jongere generatie, die nog alle kans hebben hun leven niet te verprutsen. Weet dat vervelende 'kleuterschool' collega's ook slechts mensen met onzekerheden zijn en doe gewoon lekker je eigen ding. Sta erboven.
Het werkleven is identiek echte leven; je hoeft niet iedereen aardig te vinden, zolang je anderen maar respecteert en zelf gerespecteerd wordt!
Meer lezen over 'werken' op de werkvloer?
11x lifehacks voor een gestructureerde werkdag #1
De populairste banen en bedrijven onder academische starters
Hoe deal je met je dominante baas?
